ارزیابی و مقایسه ی تکنیک های مختلف پرتودرمانی سه بعدی انطباقی (۳d-conformal) و intensity-modulated radiation therapy (imrt) برای درمان سرطان غده ی پاروتید

مقدمه: در این مطالعه، مقایسه ای بین دز جذبی پاروتید و بافت حساس اطراف آن در انواع طراحی درمان های مختلف جهت دستیابی به تکنیک بهینه ی درمان انجام گردید. دز جذبی اعضای مختلف با استفاده از نرم افزار طراحی درمان اندازه گیری شد. روش ها: طراحی و انجام کانتورینگ بر روی اسکن 15 بیمار، با استفاده از نرم افزار tigrt صورت گرفت. 6 تکنیک مقایسه شدند. در نهایت، با مقایسه ی میانگین دز رسیده به هر عضو با استفاده از نمودار dose volume histogram (dvh) تکنیک بهینه معرفی گردید. تکینک های استفاده شده شامل 1) جفت وج یک طرفه با فوتون های 6 مگاولت، 2) سه فیلد قدامی- خلفی و خلفی- قدامی وج شده و جانبی با فوتون 6 مگاولت، 3) ترکیبی از بیم های فوتون 6 مگاولت و الکترون 12 مگاالکترون ولت با وزن 1:4، 4) ترکیبی از بیم های فوتون 6 مگاولت و الکترون 15 مگاالکترون ولت با وزن 1:4، 5) intensity-modulated radiation therapy (imrt) 4 عدد بیم فوتون 6 مگاولت با زوایای گانتری مختلف و 6) همانند تکنیک 5 به علاوه ی کانتور یک حاشیه ی کوچک اطراف بافت تومورال بودند. یافته ها: تکنیک های 5 و6 که تکنیک های imrt بودند، بیشترین دز را به تومور و کمترین دز را به بافت های سالم اطراف تومور می رساندند. در بین تکنیک های سه بعدی انطباقی (3d-conformal radiation therapy)، تکنیک 2، میزان دز بیشتر و تکنیک های 3 و 4 دز کمتری به تومور دادند. در تکنیک های imrt، می توان از میزان دز رسیده به پاروتید مقابل صرف نظر نمود. نتیجه گیری: تکنیک های imrt، مناسب ترین روش برای درمان سرطان غده ی پاروتید می باشند و تکنیک 6، نتیجه ی بهتری را در میزان توزیع دز رسیده هم به بافت تومورال و هم به بافت سالم دارد. در بین روش های انطباقی، تکنیک 2 متوسط دز تحویلی بیشتری به تومور دارد.